Iedereen die op Imagine Fantastic Film Festival rondloopt is gek op genre (toch?). In onze nieuwe interviewreeks Faces of Imagine vertellen onze speciale gasten, crewleden en vrijwilligers ons alles over hun liefde voor fantastische fictie.
Next up: schrijver en programmeur Heidi Honeycutt, die op Imagine was om haar nieuwe boek te promoten – I Spit on Your Celluloid, The History of Women Directing Horror Movies.
Hi Heidi! Ben je een genregek?
‘Ik ben een totale nerd. Ik heb de afgelopen twintig jaar besteed aan het researchen en schrijven van een boek over vrouwen die horrorfilms maken. Niemand doet dat, tenzij je compleet gestoord bent, toch? De rest van de tijd schrijf ik over andere horrorfilms, programmeur ik horrorfilms voor festivals, kijk ik horrorfilms met anderen en soms kijk ik ze gewoon thuis, alleen, op mijn bank met m’n pyjama aan. Ik ben gewoon een giga, giganerd.’
Waarom ben je genreschrijver geworden?
‘Ik ben gaan schrijven en programmeren omdat ik oprecht niets beters kon verzinnen. Ik heb een paar nutteloze diploma’s, ik heb veel geleerd en ik kan goed lezen, maar daar wil niemand me voor betalen. Ik moest iets gaan doen waarvoor ik betaald kreeg, zodat ik niet om zou komen van de honger. En het bleek dat de enige plek waar ik bijhoorde, waar ik iets van betekenis kon bijdragen, de film community was, en dan specifiek de horror community. Daar ben ik eeuwig dankbaar voor, want anders zou ik bij een hypotheker werken ofzo, en zo verveeld en moe en ongelukkig zijn. In plaats daarvan ontmoet ik allemaal inspirerende kunstenaars en krijg ik zoveel moois te zien. Ik kan misschien niet altijd m’n huur betalen, maar dat is onbetaalbaar.’
Wat is je favoriete genre?
‘Ik heb er twee: horrorkomedie en tragische horror. Horrorkomedie kennen we allemaal wel, toch. Mijn favoriete horrorkomedie is Dead Alive van Peter Jackson. Dingen die totaal waanzinnig, ongecontroleerd grappig zijn, maar ook afgrijselijk. Maar ik hou ook van films waarin er verschrikkelijke dingen met mensen gebeuren, waardoor die mensen bijna doodgaan, maar toch niet. Dan krijg je een beetje dat masochistische, dat gevoel dat je hun pijn kan voelen. Films als Pet Cemetery, of Hereditary, waarbij je de bioscoop uitloopt en een mes in je buik wil steken.’
What’s your favourite scary movie?
‘Oh jemig. Als dat me gevraagd wordt komen er meteen tien of twintig films in me op, en dan wil ik ze allemaal noemen. Maar ik mag ze niet allemaal noemen. Dus kies ik er eentje die omhelst wat we volgens mij bedoelen als we het hebben over ‘favoriet’, en dat is de film die wat mij betreft het allerbeste is – cinematografisch, qua verhaal, qua toegankelijkheid en qua zeggenskracht. En dat is voor mij The Thing van John Carpenter. Als die niet je nummer 1 is, zit ie wel in je top 2, en als ie daar niet inzit, wel in je top 3. Het is gewoon de beste horrorfilm die ooit gemaakt is. Ik heb nog nooit iemand horen zeggen: oh, The Thing, nee, dat is gewoon geen goeie film.’
Wat is je favoriete personage?
‘Dat is een makkelijke. Brenda Meeks uit Scary Movie. Ik vind haar het grappigste personage van de wereld. Mijn beste vriendin en ik quoten Brenda de hele tijd naar elkaar. She’s amazing, she’s life, she’s God, she’s everything. En als ze haar niet in de volgende Scary Movie (Scary Movie 6) stoppen ga ik er niet naartoe.’
Wat is je favoriete genrequote?
‘Altijd als mijn beste vriendin en ik willen spuien over iemand die ons dwarszit of die we irritant vinden, dan quoten we Brenda uit Scary Movie 1. Dan doen we zo van: ‘Out of my face, out of my face.’ Of ‘This is all on me up in here.’ Want dat is ook zo! We vragen ons altijd af wat Brenda zou doen. Want alles wat Brenda zou doen, is wat ik zou willen doen. Altijd.’
In welke fantasiewereld zou je wel willen leven?
‘Oohh. Ok. Waarschijnlijk in Rainbow Valley, uit de originele My Little Pony animatieserie. Ik weet het, het klinkt afschuwelijk, maar bekijk het even zo: het is een heerlijke plek vol met regenbogen en schattige ponies, die allemaal helemaal geweldig en knuffelig en lief zijn, en er is superveel gras en bloemen, waar ik dol op ben. Maar vooral: je kan er voor altijd tien jaar oud blijven. Dus dat is ideaal.’
Zou je liever een superheld of een superschurk zijn?
‘Een schurk, en ik denk dat er wel meer mensen hier rondlopen die dat zouden antwoorden want we houden allemaal van duistere, spooky dingen. Als superschurk kom je met allemaal dingen weg waar een superheld niet mee wegkomt. Superhelden moeten altijd het goede voorbeeld geven, en dat is zwaar. Ik vind die verantwoordelijkheid als normaal mens al moeilijk, dus ik zou daar als superheld echt niet mee willen dealen. Dus dan zou ik een soort uitvergrote versie van mezelf willen zijn, en dat is dan denk ik een superschurk. Misschien word ik wel Poison Ivy, dat ik het gemeentehuis helemaal laat overwoekeren omdat ik planten leuker vind dan mensen. Of…ik ben gek van katten, dus dan zou ik mezelf alleen nog maar met katten omringen, dus dan word ik Cat Woman. Ik heb het idee dat sommige schurken eigenlijk betere mensen zijn dan de helden. Neem bijvoorbeeld Batman: die is miljardair, en Gotham City is super arm. En hij denkt dat de beste aanpak dan is je verkleden, ‘s nachts de deur uitgaan en mensen in elkaar timmeren. Maar ik heb zoiets van: waarom geef je niet je hele fortuin aan Poison Ivy en Dr Freeze, zodat ze ‘t kunnen investeren in de klimaatcrisis en de wereld een betere plek maken? Dan komt je geld veel beter terecht. Maar goed…superschurk dus.’
Foto: Jamie Korbee
